Видео

Нехай?

Дзякуй

В захваті від читання, від чудової беларускої мови, від гарної дівчини.

Дзякуй, прыгожа !

Дхякуй , уражвае .

Не выйшаў ты і ў гэты раз Мяне спаткаць, паднесці рэчы... Ля весніц, толькі зноў твой вяз Крануў галінамі за плечы. Ты мне не падасі рукі. Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта... Ці бачыш, вырас сын які? Скажы хоць слова для прывета. А я... чакаў з усіх дарог Цябе ў сорак чацвёртым летам. Калоны ні адной не мог Я прапусціць з ахапкам кветак. Хацелася пачуць: «Сынок...» I крыкнуць радаснае: «Тата!» Бацькоўскім быў мне кожны крок... Усё ішлі, ішлі салдаты... Каторы раз сыходзіў снег... Дамоў вярнуліся суседзі. Я кожнаму насустрач бег I чуў кароткае: «Прыедзе...»

Не выйшаў ты і ў гэты раз Мяне спаткаць, паднесці рэчы... Ля весніц, толькі зноў твой вяз Крануў галінамі за плечы. Ты мне не падасі рукі. Глядзіш удаль з-пад шкла партрэта... Ці бачыш, вырас сын які? Скажы хоць слова для прывета. А я... чакаў з усіх дарог Цябе ў сорак чацвёртым летам. Калоны ні адной не мог Я прапусціць з ахапкам кветак. Хацелася пачуць: «Сынок...» I крыкнуць радаснае: «Тата!» Бацькоўскім быў мне кожны крок... Усё ішлі, ішлі салдаты... Каторы раз сыходзіў снег... Дамоў вярнуліся суседзі. Я кожнаму насустрач бег I чуў кароткае: «Прыедзе...»

Спынiсь, чалавеча, адпачнi. Наталия Лурье Супынiсь, адпачнi, чалавеча, Ад пагежы, крыуды і роспачы. Ад гнёту уздыхнi спрадвечнага, Пахадзі па серабрыстых росах. Супынісь, чалавеча, нырні, У водар мяты ды масла пачулі, Сядзь на ганку ды у неба зірні Зорак ззяючых песню пачуй. Пасядзі, родненькі, адпачні Цёплым летнім вячоркам. Кавы філіжанку разпачні, Крыуды свае аддай зоркам Павандруй паміж зорак На бязмежных прасторах, Ззяючых да самага золаку На небе залатым узорам. Успомнi мары свае далёкiя. Ці аб такім лёсе ты марыу? Што здарылася, Сiнявокі? Дзе усмешка твайго твару? Што так любiла матуля твая Ранкам звонка яе цалаваць. А потым цябе у школу вяла За ручку. Хацела пабалаваць. А ты не хацеу тады за ручку, Саромеуся. Бо скажут малы, З матуляй ходзiць вучань. Дауно мінуу той час былы. Дзе тая ручка цяпер? Няма. Няма ужо матулi з таткам. I усё на свеце ты гатовы Аддаць цяпер за тыя нататкі. Ці каб хоць аднойчы ранкам, Праснуушысь сабе сказаць: Сёння мне прыснілась мама I так не хацелася уставаць... © Copyright: Наталия Лурье, 2024

Якщо шанувати Бога,то і решта буде на своїх місцях. І чоловік і жінка тоді житимуть,так як ви сказали.

Файна. Я вельмі шаную пана Зянона Пазняка. Ен залішыцца ў гісторыі

Браво! Я в восторге.

❤❤❤

Красивый стих❤❤❤🎉🎉🎉

Дзе зараз гэты хлапец?

Дзякуй, вам за гэтую перадачу, за вашу творчасць, за тае щто вы нам дарыце магчымагць слухаць нашых выбітных, беларусеіх паэтаў.

вельмі добра! ✨

Дзякуем

👍👍👍

👍

Это нужно попробовать послушать под жёстоким приходом

Спасибо ❤❤❤

Адзін з лепшых вершаў. Прыгожая беларуская мова.

❤

0:05

Да гэтай пары справядліва!

👍

Добра ✌️

00:31

Отстой , прости …

ruclips.net/video/EjqPI0O0YR0/видео.htmlfeature=shared фильм про Янку Купалу запрещенный лукашенком

👍

👍

Красиво, хороший и лёгкий для учения стих. Мне его как раз в таком варианте надо учить.

ruclips.net/video/EjqPI0O0YR0/видео.htmlfeature=shared фільм про Янку Купалу 🤍❤🤍 заборонений лукашенком

👍

Падабайка. Малайцы. Шкада што дзяўчына далёка.. :)

👍

Дзякую! Малайца!

Ну прызнавайцеся, у каго яшчэ ўзнікла жаданне чытаць вершы на нашай мове?)

Усё будзе Літва, ад Вільні да Смаленску! Мы, літвіны, сваё вернем! Жыве Літва!

Я паставіла лайк толькі за тое , што яна прачытала на беларускай мове і вымаўленне добрае , але згодна з тымі , што дзяўчына гэты верш чытае як пахаванне каханню , а правы тыя , што гэта верш - гімн юначаму першаму каханню , якое застаецца на ўсё жыццё і ап’яняе як пах Чабору ! Няхай гэта беларусачка будзе шчаслівай і хай ёй вечна пахне чабор шчаслівага кахання !

Дуже гарний вірш. Дякую вам за вашу працю. Ви молодці. Слава Україні!

И будет свобода вам.... Наивные нацики!🤷

Даже грустно как то😢

Вельмi цудоўна! Вялiкi дзякуй! Прыгожа гучыць з вуснаў, малайцы!

выдатна!!!

Прекрасные стихи... Прочитано тревожно...😔

Дуже гарно, дякую

Дзякуй вялiкi!!! Творы Уладзiмiра Караткевiча цудоуны.

Цудоўна, дзякуй